Πέμπτη 22 & 29 Ιουνίου & 06 Ιουλίου, 21.00

Λακρυφάγοι της Νάνας Σαχίνη

Το έργο Λακρυφάγοι είναι ένα γλυπτό-περιβάλλον-παράσταση αποτελούμενο από γλυπτά και αντικείμενα, που παρέχει τη σκηνή και τα εναύσματα με/μέσα/ανάμεσα (σ)τα οποία δύο περφόρμερ δρουν και αλληλεπιδρούν με τα σώματα και τις φωνές τους και πλέκουν ιδιοσυγκρασιακές αφηγήσεις.

Στο Λακρυφάγοι στόχος είναι να φανταστούμε μαζί, ν’ ανακαλύψουμε δεδομένα και ν’ αναρωτηθούμε τι σημαίνει ταυτότητα, σεξουαλικότητα, ερωτισμός και πώς συγκροτούνται. Ν’ ανακαλέσουμε τα πρώτα αντικείμενα της επιθυμίας, αλλά και να υποδείξουμε τη ρευστή δακρυρροϊκή σχέση του συνεχούς γίγνεσθαι.

Στο Λακρυφάγοι το σχετίζεσθαι με αυτές τις υλικές παρουσίες και τον υλικό κόσμο εν γένει, με τρόπο ανορθόδοξο, ίσως παιδικό, σίγουρα παραμυθένιο, δημιουργεί νέες σχέσεις ανάγνωσης σε ό,τι αποκαλούμε κατασκευή ταυτότητας.

Στο Λακρυφάγοι το σώμα-μορφή-ύπαρξη-ταυτότητα-ηθική-πολιτική-ποίηση αντιμετωπίζεται ως ενιαίο και αδιαχώριστο σύνολο, στο οποίο αν πειράξεις κάτι, προκαλούνται αναταραχές και στα υπόλοιπα.

Στο Λακρυφάγοι τα σώματα γίνονται γλυπτά-αντικείμενα και τα γλυπτά-αντικείμενα εμψυχώνονται, ενεργοποιούνται, μετατρέπονται σε υποκείμενα-σώματα και αποκτούν μαγικές ιδιότητες.

Στο Λακρυφάγοι η αυθεντία απουσιάζει – στα σώματα, στα έργα και στις λέξεις.

Στο Λακρυφάγοι η δράση συμβαίνει σε έναν αόριστο χωροχρόνο, τα πρόσωπα είναι κατεξοχήν ανώνυμα με πολλαπλούς και διαπλεκόμενους ρόλους.

Στο Λακρυφάγοι συνυπάρχουν και αλληλεπιδρούν το παράδοξο, οι μνήμες παραμυθιού, ίχνη σωματικότητας, οι ασυνείδητες επιθυμίες, κομμάτια μνήμης από ένα προ-λογικό και προγλωσσικό παρελθόν, το φυσικό και το υπερφυσικό, θραύσματα του φαντασιακού, μυθολογικές αφηγήσεις και εμπειρίες που είναι ή θα ήθελαν να γίνουν καθολικές.

Στο Λακρυφάγοι οι ανταγωνιστικές σχέσεις είναι σε συνεχή ροή, αναμιγνύονται, ενίοτε καταρρίπτονται και συνεχώς αμφισβητούνται. Το θηλυκό/αρσενικό, η μάνα/παιδί, το παιδί/ενήλικας, το συνειδητό/ασυνείδητο, η φύση/ πολιτισμός, το προσωπικό/πολιτικό, η αναπαράσταση/αφαίρεση, η παρουσία/απουσία, η επιθυμία/ απώθηση, αυτό που βλέπουμε και αυτό που φανταζόμαστε/ υποθέτουμε, αυτό που προτείνεται/ αποκαλύπτεται και αυτό που κρύβεται.

Στο Λακρυφάγοι το τι βλέπουμε και η επέκταση του βλέμματος, το τι ξέρουμε και νιώθουμε, βρίσκεται σε συνεχή ροή και μονίμως διακυβεύεται, ενώ όλα βρίσκονται σε ένα ενδιάμεσο, σε μια διφορούμενη κατάσταση ύπαρξης.

Στο Λακρυφάγοι το γλυπτό-περιβάλλον τοπίο παραμένει ακόμα και όταν δεν ενεργοποιείται από τους περφόρμερ, δημιουργεί ένα αυτόνομο οπτικό λεξιλόγιο και θέλει να υπάρχει ως μια διευρυμένη μορφή γλυπτικής.

Revolution is not a one time event*
Ένα πρόγραμμα της locus athens.

Σύλληψη: Φωτεινή Σαλβαρίδη
Εικαστική ταυτότητα:
bend design