Η τελευταία αμιγώς υπαίθρια προβολή, θα μας βρει στα Τουρκοβούνια κάτω απ’ το σημείο που λέγεται Λιβάδι των Θεών (όνομα και πράγμα), την Κυριακή 24/9 στις 20.00. Για ένα μοναδικό πρόγραμμα που αποτελείται από 14 ταινίες μικρού μήκους.

Στο πρώτο μέρος, που θα ξεκινήσει αυστηρά στις 20.15, θα δούμε ένα ευρύ φάσμα ταινιών. Ταινίες digital – video art όπως είναι το Rage της Katherina Sadovsky και το lifesign @ praktiker athens του Karl Heinz Jeron. Ταινίες video-performance όπως είναι τα Voi che udite il mio lamento και Senti, bell’idol mio της χορεύτριας Marianela Leon Ruiz, όπως είναι το Guggenheim της Marta Moreno Munoz και τo Desperate Housewife της Βίκυς Φιλίππα και του Quantum Body Athens Butoh Dance Group. Ενώ τέλος στην ίδια ενότητα θα βρούμε ταινίες πορνογραφίας, όπως το I Love Athens της Rosario Gallardo, το Do Deep Sea Creatures Dry της Ζωής Μαντά και το Never Forget Death του Tomas Orrego.

Στο δεύτερο μέρος της βραδιάς που θα ξεκινήσει στις 22.00 θα δούμε πέντε μοναδικές μικρού μήκους ταινίες. Θα δούμε την τελευταία ταινία της Yuri Muraoka, το εκπληκτικό The Eyeball Person. Στο ππρόγραμμα άλλη μία σκηνοθέτιδα που αγαπάμε κι έχουμε παρουσιάσει εκτενώς τη δουλειά της, η Alexandra Gulea με το Flying Sheep, μια ταινία γυιρισμένη στην βόρεια ήπειρο, όπου η Alexandra Gulea μας ξετυλίγει μια αυτοπροσωππογραφική ιστορία, συνδεδεμένη με τις ρίζες της. Στο ίδιο μέρος θα δούμε το Porcupine (Nhím) των Nicolas Graux και Minh Quy Truong, το When Flamingos Fall from the Sky του Dragos Hanciu και το Bildwerden της Christiana Perschon. Επί της ουσίας, αυτό το πρόγραμμα απαρτίζεται από πολύ καινούριες ταινίες, που ήταν και αυτές που ξεχώρισα στις περσινές μου επισκέψεις στα φεστιβάλ της Jihlava, του Rotterdam και του Oberhausen.

20.15 Μέρος 1ο ~75′

Rage ~ 13′
Never Forget Death ~ 2′
Voi che udite il mio lamento ~ 6′
Do Deep Sea Creatures Dry ~ 17′
lifesign @ praktiker athens ~ 2′
Desperate Housewife ~ 7′
Senti, bell’idol mio ~ 5′
Guggenheim ~ 5′
I Love Athens ~ 22′

22.00

Μέρος 2ο ~74′
Flying Sheep ~ 24′
Bildwerden ~ 10′
When Flamingos Fall from the Sky ~ 15′
Porcupine (Nhím) ~ 13′
The Eyeball Person ~ 12′

24/9 στις 20.00
Στα Τουρκοβούνια
Είσοδος από Αστήρ Λατώ
Είσοδος Ελεύθερη

Rage της Katherina Sadovsky
(2022, Russia, 13′)
Πειραματικό έργο στο οποίο η καλλιτέχνιδα διερευνά πώς η τέχνη και ο πολιτισμός γίνονται εργαλεία
της στρατιωτικής προπαγάνδας, που εργάζεται για τις αρχές. Και πώς στη σύγχρονη Ρωσία,
προσπαθούν να ξεκινήσουν έναν δεύτερο άνεμο σοβιετικής μνημειακής προπαγάνδας, δικαιολογώντας και υποστηρίζοντας τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Never forget death του Tomas Orrego
(2023, Usa, 2′)
Η καταστροφή της μπανάνας είναι μια νόστιμη πράξη που φέρνει στο υποκείμενο χαρούμενα όνειρα.
Εμπνευσμένο από τις ταινίες του Kenneth Anger.

Voi che udite il mio lamento της Marianela Leon Ruiz
(2022, Spain, 6′)
Η Marianela Leon Ruiz χορεύει
Handel: Agrippina, HWV 6, Act 2: “Voi che udite il mio lamento” (Ottone)
από το άλμπουμ “Heroes from the Shadows”
Nathalie Stutzmann – Orfeo 55

Do Deep Sea Creatures Dry της Ζωής Μαντά
(2023, Ελλάδα, 17′)
Deep sea creatures entangled in liquid sensual poetry

lifesign @ praktiker athens του Karl Heinz Jeron
(2020, Ελλάδα, 2′)
Κρυπτικά σημάδια ζωής από το πολυσύμπαν στο Praktiker

Desperate Housewife της Βίκυς Φιλίππα
(2023, Eλλάδα, 7′)

Μια νεαρή πιστή σύζυγος αφήνει λουλούδια στον τάφο του συζύγου της που πέθανε κάτω από αδιευκρίνιστες αλλά τραγικές συνθήκες.

Senti, bell’idol mio της Marianela Leon Ruiz
(2023, Ισπανία, 5′)
H Marianela Leon Ruiz χορεύει
Handel: Silla, HWV 10, Act 1: “Senti, bell’idol mio” (Claudio)
από το άλμπουμ “Heroes from the Shadows”
Nathalie Stutzmann – Orfeo 55

Guggenheim της Marta Moreno Munoz
(2011, Ισπανία, 5′)
Το βίντεο-περφόρμανς “Guggenheim” δημιουργήθηκε για ένα φεστιβάλ εναλλακτικής τέχνης που έλαβε χώρα στο Μουσείο Guggenheim στο Μπιλμπάο, αλλά δυστυχώς η προγραμματισμένη προβολή στις 12 Μαΐου 2011 δεν πραγματοποιήθηκε.
Σε αυτό το βίντεο, η περφόρμερ καταστρέφει μια ντουλάπα γεμάτη κασέτες VHS με την ένδειξη “Guggenheim”, πρώτα με ένα τσεκούρι και στη συνέχεια με ένα τελετουργικό που περιλαμβάνει το κάψιμο της ντουλάπας και των κασετών. Το έργο αυτό πραγματεύεται την ιδέα της διάλυσης του ναρκισσισμού της καλλιτέχνιδας, τα αντιφατικά συναισθήματά απέναντι στην ίδια της την πρακτική και τη συγκρουσιακή σχέση της με τους “θεσμούς της τέχνης”.

I Love Athensτης Rosario Gallardo
(2022, Ελλάδα-Ιταλία, 22′)
H Rosario Gallardo επισκέπτεται την Αθήνα για την προβολή της ταινίας της “Cumper: the erotic family” και καταγράφει ερωτικές στιγμές με φίλους

Flying Sheep της Alexandra Gulea
(2022, Γερμανία-Ρουμανία, 24′)
Μια ποιητική εισβολή στη μνήμη των Αρομάνων, οι οποίοι περιπλανήθηκαν σε όλη την ιστορία της Ευρώπης, βρίσκοντας μέρη για να ζήσουν και να ευημερήσουν σε ολόκληρη τη Βαλκανική Χερσόνησο.

Bildwerden της Christiana Perschon
(2022, Αυστρία, 10′)
Καθώς οι καλλιτέχνες γερνούν και γίνονται εύθραυστοι, αντιμετωπίζουν την προοπτική να μην είναι πλέον σε θέση να εκτελέσουν τις χειρονομίες της δημιουργίας. Το πρώτο πλάνο του BILDWERDEN καδράρει την αυστριακή καλλιτέχνιδα Isolde Maria Joham, 90 ετών σήμερα, εκτός κέντρου, με τα χέρια της να τρέμουν. Η Christiana Perschon (SHE IS THE OTHER GAZE) της επιτρέπει μια νέα χειρονομία: να ανέβει σε ένα σκελετό σκάλας και να ποζάρει, χαμογελώντας μπροστά στους μεγάλους καμβάδες της. Η Ιζόλδη τρέμει λίγο, αλλά το ίδιο κάνει και το πουλί που βλέπουμε να απογειώνεται σε ένα κλαδί, όπως και οι ίδιες οι σκάλες- τίποτα σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι σταθερά άκαμπτο. Όπως λέει χαρούμενα η σκηνοθέτης στην Ιζόλδη: “Τώρα έχεις ξεπεράσει το κάδρο”.

When Flamingos Fall from the Sky του Dragos Hanciu
(2022, Ρουμανία, 15′)

Ένα κορίτσι αναπολεί τη συνάντηση με ένα μυστηριώδες πλάσμα. Αλλά σε αυτό το ταξίδι μέσα σε ένα χειμωνιάτικο τοπίο, η γραμμή μεταξύ αναμνήσεων και φαντασίας γίνεται θολή.

Porcupine των Minh Quý Trương και Nicolas Graux
(2023, Belgium-Singapore, 13′)
Σ’ ένα εγκαταλελειμμένο νοσοκομείο, η συνάντηση μεταξύ ενός σεξεργάτη και μιας θλιμμένης ηλικιωμένης γυναίκας πυροδοτεί μια σειρά από αναμνήσεις και φαντασιώσεις.

The Eyeball Person της Yuri Muraoka
(2023, Ιαπωνία, 12′)
Αυτή η ταινία είναι για τα βλέμματα και τους αποχαιρετισμούς. Μια προσπάθεια να πλέξει εικόνες με λέξεις και να πλέξει ένα ποίημα με εικόνες. Συνειδητοποιώ ότι η ζωή είναι πόνος για να δω ότι η Nemu, η μία από τις κόρες μου, σπαρταράει απ’ την προσπάθεια να ζήσει όπως οι ηλίανθοι σπαρταράνε προσπαθώντας να ανθίσουν.