7ο Ιβηροαμερικανικό Φεστιβάλ Θεατρικών Αναλογίων
Το 2018, το Ιβηροαμερικανικό Φεστιβάλ Θεατρικών Αναλογίων συμπληρώνει επτά χρόνια και έχει μια ιδιομορφία. Την σκηνοθεσία των έργων, που παρουσιάζονται κάθε Τρίτη του Φεβρουαρίου, στις 6 μ.μ., έχουν αναλάβει Έλληνες θεατρικοί συγγραφείς που επί πλέον σκηνοθετούν. Οι ηθοποιοί είναι, όπως πάντα, Έλληνες. Φέτος παρουσιάζονται τέσσερα έργα: Βεντακεμάδα του Πάκο Μπεθέρα, Fascination της Ελένα Τορνέρο, Κόντρα στην ελευθερία του Εστέβα Σολέρ και Τα μάτια του Πάμπλο Μεσίες. Ο Ισπανός Εστέβα Σολέρ και ο Αργεντινός Πάμπλο Μεσίες θα παραστούν στα θεατρικά αναλόγια των έργων τους και στη συνέχεια θα συζητήσουν με το κοινό. Οι παραστάσεις θα δοθούν στο Θέατρο Γκλόρια (Ιπποκράτους 7) με ελεύθερη είσοδο. Όλα τα αναλόγια θα είναι στα Ελληνικά. Από το Ινστιτούτο Θερβάντες σε συνεργασία με τις πρεσβείες Ισπανίας και Αργεντινής.
Έργα
- Fascination της Ελένα Τορνέρο
- Βεντακεμάδα του Πάκο Μπεθέρα
- Κόντρα στην ελευθερία του Εστέβα Σολέρ
- Τα μάτια του Πάμπλο Μεσίες
Βεντακεμάδα του Πάκο Μπεθέρα
Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2018, στις 18.00
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Ευδόκιμος Τσολακίδης
Διαβάζουν οι ηθοποιοί: Μίνα Αδαμάκη, Άλκης Παναγιωτίδης, Θοδωρής Τσουανάτος.
Παίζει πιάνο: Ρένα Ζαφειροπούλου.
Ένα τεράστιο, ετοιμόρροπο σπίτι, ένας γέρος ταριχευτής, η ανάπηρη γειτόνισσά του, ένας νεαρός φορτηγατζής και μια λιγομίλητη δεσποινίδα μέσω της οποίας διεισδύουμε στην πραγματική ιστορία που κρύβει αυτό το χωριό κι αυτό το κείμενο, θαμμένα και τα δύο στη λήθη και τη μοναξιά. Το κείμενο δεν διαθέτει σκηνικές οδηγίες· το «χωριό» δεν διαθέτει σχεδόν τίποτα· η κοπέλα που φτάνει στη Βεντακεμάδα δεν μιλά… Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μια διαδοχή μονολόγων που θα είχαν προφανή νατουραλισμό αν δεν ήταν η συμβολική και ανησυχητική παρουσία της κοπέλας στην οποία όλοι άλλοι εναποθέτουν τις λέξεις τους. Το έργο Βεντακεμάδα πραγματεύεται την αιμομιξία, τη μνησικακία, το πάθος, το πεπρωμένο, τη μοναξιά, τον θάνατο και θέτει υπό αμφισβήτηση, μέσω της μορφής του, την επικοινωνιακή ικανότητα του ανθρώπου, όταν οι λέξεις δεν αρκούν για να ειπωθεί το ανείπωτο.
Ventaquemada de Paco Bezerra
Un caserón dividido, un viejo taxidermista, su vecina inválida, un joven camionero y una silenciosa señorita con la que uno se adentra en la verdadera historia que encierra este pueblo y este texto, ambos sepultados por el olvido y la soledad. El texto está desprovisto de acotaciones; el “pueblo” de casi todo; la chica que llega a Ventaquemada no habla… Esto da como resultado una sucesión de monólogos de aparente naturalismo si no fuera por la presencia simbolista e inquietante de la depositaria de las palabras de los otros. Ventaquemada reflexiona sobre el incesto, el rencor, la pasión, el destino, la soledad, la muerte y pone en tela de juicio, mediante su forma, la capacidad comunicadora del hombre cuando las palabras ya no sirven para nombrar lo impronunciable.
